In de steriele expohal van de Melkweg bevond zich bijna niets, enkel de foto’s van Eva Meylink. Met deze expositie vertelde ze het verhaal van de 22-jarige (andere) Eva uit Rotterdam.


Dit verhaal was nauw verbonden met gabbermuziek, want de hardcorescène was wat Eva met haar vrienden verbond. Tegelijkertijd vond in het DeLaMar theater, schuin tegenover de exporuimte, de op hardcore-gebaseerde voorstelling ‘Gabbers Waren We’ plaats. Eva prijkt samen met een vriend op de poster van die voorstelling. Dat moet voor beide Eva’s een unieke, surrealistische situatie zijn geweest.

Een toevallige bezoekster, die de fotografe persoonlijk kende, gaf aanvullende uitleg waar mogelijk. “Ze heeft Eva vijf jaar intensief gevolgd,” vertelde de blonde dame. In de tentoongestelde foto’s zag je Eva groeien en langzaam meer zelfvertrouwen krijgen. “Niemand geeft hier om hoe je eruitziet. Je accepteert elkaar gewoon,” zei de 22-jarige Eva, die voor deze serie werd gevolgd. Opvallend was dat veel foto’s als portret zijn geschoten, maar Eva en haar lichaamstaal gaven desgewenst veel meer prijs.

De grootste foto uit de expositie toonde de blonde Eva zittend op een handdoek in het gras, in een soort fluorescerende dansoutfit met Nike Air Max-schoenen, terwijl ze een sigaret rookte. Het beeld was typerend, haast als een fotoshoot, en toch voelden weinig van de foto’s in de expo geënsceneerd aan. Het vertelde een verhaal van een jonge vrouw die van zelfhaat naar zelfliefde groeide. Een uniek verhaal in de Nederlandse samenleving.